Małgorzata Lebda – kim jest? Wiek, kariera, życiorys

Wstęp

Małgorzata Lebda to postać, która wymyka się prostym definicjom. Poetka, naukowczyni, fotografka i ultramaratonka – każda z tych ról wnosi coś wyjątkowego do jej twórczości. Urodzona w Nowym Sączu, wychowana w beskidzkiej wsi Żeleźnikowa Wielka, czerpie z tego dziedzictwo pełnymi garściami, przekształcając osobiste doświadczenia w uniwersalne obrazy. Jej wiersze to nie tylko literatura, ale świadectwo głębokiego związku z naturą i próba zmierzenia się z fundamentalnymi pytaniami o ludzką kondycję.

Lebda tworzy poezję, która nie boi się milczenia i pustki. Jej minimalizm słowny, naznaczony dzieciństwem spędzonym w Beskidach i późniejszymi doświadczeniami alpinistycznymi, daje tekstom niezwykłą gęstość znaczeniową. To świat, gdzie lasy i góry są pełnoprawnymi bohaterami, a śmierć rodziców staje się punktem wyjścia do rozważań o przemijaniu. Jednocześnie jej aktywność naukowa na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie pokazuje, jak teoria może spotykać się z praktyką artystyczną.

Najważniejsze fakty

• Urodziła się 23 sierpnia 1985 roku w Nowym Sączu, ale dzieciństwo spędziła w beskidzkiej wsi Żeleźnikowa Wielka, co głęboko wpłynęło na jej twórczość
• Laureatka Nagrody Literackiej Gdynia w 2018 roku za tom „Sny uckermärkerów”, który potwierdził jej pozycję jako jednej z najważniejszych głosów młodej polskiej poezji
• Łączy pracę naukową z pasjami ekstremalnymi – jest doktorem nauk humanistycznych i wykładowczynią akademicką, a jednocześnie ultramaratonką i taterniczką
• Jej twórczość przetłumaczono na kilka języków, a tomiki takie jak „Granica lasu” i „Matecznik” zdobyły uznanie krytyków i czytelników w Polsce i za granicą

Małgorzata Lebda – podstawowe informacje

Małgorzata Lebda to wybitna postać polskiej sceny literackiej – poetka, doktor nauk humanistycznych, fotografka i ultramaratonka. Jej twórczość poetycka, naznaczona głęboką wrażliwością ekologiczną i autobiograficznymi wątkami, zdobyła uznanie krytyków i czytelników. Lebda łączy świat literatury z pasją do gór i przyrody, co nadaje jej twórczości unikalny charakter. Obecnie związana z Krakowem, gdzie pracuje naukowo na Uniwersytecie Pedagogicznym.

Data i miejsce urodzenia

Małgorzata Lebda urodziła się 23 sierpnia 1985 roku w Nowym Sączu, jednak dzieciństwo spędziła w beskidzkiej wsi Żeleźnikowa Wielka. To właśnie tamtejszy krajobraz – dzika przyroda, górskie potoki i ludowe wierzenia – stały się fundamentem jej późniejszej twórczości. Jak sama przyznaje w wywiadach, „beskidzki pejzaż ukształtował moją wrażliwość”.

Wykształcenie i tytuły naukowe

Lebda zdobyła wykształcenie humanistyczne, kończąc studia na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie. W 2014 roku obroniła z wyróżnieniem pracę doktorską „Utajona mowa obrazu. Rola poetyki w interpretacji fotografii współczesnej”. Jej kariera naukowa koncentruje się na badaniu relacji między literaturą a sztukami wizualnymi. Obecnie pełni funkcję adiunkta w Katedrze Wiedzy o Mediach.

Warto podkreślić, że Lebda łączy pracę naukową z aktywnością artystyczną. Jej dorobek obejmuje nie tylko tomiki poezji, ale także projekty fotograficzne i udział w międzynarodowych rezydencjach artystycznych. Ta interdyscyplinarność stanowi jeden z najbardziej charakterystycznych rysów jej twórczości.

Poznaj tajniki działania ograniczenia na Messengerze i odkryj, jak możesz lepiej kontrolować swoją prywatność w sieci.

Kariera literacka Małgorzaty Lebdy

Twórczość literacka Małgorzaty Lebdy to unikalne połączenie autobiografizmu, ekologicznej wrażliwości i beskidzkiego folkloru. Jej poezja, naznaczona doświadczeniem dorastania w wiejskiej społeczności i późniejszymi wyzwaniami ultramaratońskimi, tworzy spójny świat poetycki rozpoznawalny przez krytyków. Lebda wypracowała charakterystyczny styl – oszczędny w słowach, ale gęsty od znaczeń, gdzie natura nie jest jedynie tłem, ale aktywnym uczestnikiem ludzkich losów.

Debiut poetycki i pierwsze tomiki

Literacka droga Lebdy rozpoczęła się w 2006 roku tomikiem „Otwarta na 77 stronie”, który choć przyniósł jej uznanie (m.in. Stypendium Twórcze Miasta Krakowa), z perspektywy czasu sama autorka ocenia go jako „niedojrzały projekt”. Przełomem okazał się drugi zbiór – „Tropy” (2009) – uznawany przez część krytyków za jej prawdziwy debiut. Wiersze z tego okresu charakteryzują się:

• Silną obecnością motywów autobiograficznych
• Połączeniem dziecięcej perspektywy z mitologizacją rzeczywistości
• Wyraźnym wpływem beskidzkiego krajobrazu

Kolejne tomiki – „Granica lasu” (2013) i „Matecznik” (2016) – przyniosły dojrzałą refleksję nad śmiercią rodziców i pogłębiły wątki ekologiczne. Jak zauważył krytyk Leszek Żuliński, to „treny napisane po śmierci obojga rodziców”, gdzie natura staje się językiem opowiadania o żałobie.

Nagrody i wyróżnienia literackie

Twórczość Lebdy spotkała się z szerokim uznaniem, o czym świadczą liczne nagrody:

1. Nagroda-Stypendium im. Stanisława Barańczaka (2017) za wybitne osiągnięcia poetyckie
2. Krakowska Książka Miesiąca (2016) za tom „Matecznik”
3. Nominacje do Nagrody Poetyckiej „Orfeusz” (2014, 2019)
4. Nominacja do Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej „Silesius” (2019)

Szczególnym wyróżnieniem było przyznanie jej Nagrody Literackiej Gdynia w 2018 roku za tom „Sny uckermärkerów”, gdzie po raz kolejny potwierdziła swoją pozycję jako jedna z najważniejszych głosów młodej polskiej poezji. Jak podkreślał juror Józef Baran: „Lebda długo waży słowa na szalach wyobraźni i wrażliwości, zanim się na któreś zdecyduje”.

Dowiedz się, ile czeka się na dowód dla dziecka, aby uniknąć niepotrzebnych nerwów podczas załatwiania formalności.

Życie prywatne i związki

Życie prywatne Małgorzaty Lebdy, choć nieczęsto eksponowane w mediach, stanowi ważny kontekst dla jej twórczości. Poetka, wychowana w beskidzkiej wsi, zawsze podkreślała znaczenie rodzinnych korzeni i głębokich relacji z naturą. Jej doświadczenia miłosne i rodzinne znajdują odzwierciedlenie w wierszach, gdzie intymność splata się z uniwersalnymi tematami. Jak pisze w jednym z utworów: „miłość to nie tylko słowa, ale ślady pozostawione w krajobrazie”.

Małżeństwo z Kacprem Tekielim

Związek Małgorzaty Lebdy z alpinistą Kacprem Tekielim trwał dziesięć lat i pozostawił wyraźny ślad w życiu obojga artystów. Para poznała się w środowisku krakowskich twórców, a ich wspólna pasja do gór stała się spoiwem relacji. Po rozstaniu Lebda napisała wzruszający post na Facebooku, w którym podkreśliła:

„Dziękuję za te lata wspólnego wzrastania, za inspirację i wymagający czas. Puściliśmy siebie wolno, ale to, co między nami było, pozostaje ważną częścią naszej historii”

Warto zauważyć, że okres małżeństwa z Tekielim zbiegł się z intensywnym rozwojem literackim poetki – w tym czasie powstały takie tomiki jak „Granica lasu” i „Matecznik”, w których wątki wspinaczkowe i górskie pejzaże odgrywają znaczącą rolę.

Obecna sytuacja rodzinna

Obecnie Małgorzata Lebda mieszka w Krakowie, skupiając się na pracy literackiej, naukowej i swoich pasjach – ultramaratonach oraz taternictwie. Jak wynika z dostępnych informacji, poetka nie ma dzieci, a jej życie rodzinne koncentruje się wokół relacji z przyjaciółmi i środowiskiem artystycznym. W wywiadach podkreśla znaczenie samotności w procesie twórczym, ale też wartość głębokich, długoletnich przyjaźni.

Lebda w rozmowach podkreśla, że jej „rodziną są także góry i słowa”, co pokazuje, jak bardzo życie osobiste splata się u niej z twórczością. Mimo że nie założyła tradycyjnej rodziny, zbudowała silne więzi ze środowiskiem literackim i wspinaczkowym, które stanowią dla niej ważne oparcie.

Zanurz się w fascynującą historię Macieja Myszkowskiego – kim jest, jaki ma wiek, karierę i życiorys, i zainspiruj się jego osiągnięciami.

Działalność naukowa i akademicka

Małgorzata Lebda to nie tylko wybitna poetka, ale także aktywna badaczka i wykładowczyni akademicka. Jej praca naukowa koncentruje się na pograniczach literatury i sztuk wizualnych, co doskonale współgra z jej artystycznymi zainteresowaniami. Po obronie doktoratu w 2014 roku, Lebda rozwinęła autorską koncepcję „utajonej mowy obrazu”, badającą związki między tekstem a fotografią. To właśnie to interdyscyplinarne podejście stało się jej znakiem rozpoznawczym w środowisku akademickim.

Praca na Uniwersytecie Pedagogicznym

Od lat związana z Uniwersytetem Pedagogicznym w Krakowie, Lebda pełni funkcję adiunkta w Katedrze Wiedzy o Mediach. Jej zajęcia cieszą się dużym zainteresowaniem studentów, głównie dzięki:

• Nowatorskiemu podejściu do analizy tekstów kultury
• Łączeniu teorii z praktyką artystyczną
• Autentycznemu zaangażowaniu w rozwój naukowy studentów

W ramach pracy dydaktycznej prowadzi m.in. zajęcia z interpretacji obrazu i teorii mediów, zawsze podkreślając znaczenie praktycznego wymiaru humanistyki. Jak sama mówi: „Nie ma dobrej teorii bez uważnego patrzenia na świat”.

Zainteresowania badawcze

Obszary badawcze Lebdy wykraczają poza tradycyjne ramy literaturoznawstwa. Jej najważniejsze kierunki naukowych poszukiwań to:

1. Relacje między słowem a obrazem – szczególnie w kontekście fotografii dokumentalnej
2. Ekopoetyka – nowatorskie podejście do literatury przez pryzmat ekologii
3. Autobiografizm w literaturze współczesnej – z naciskiem na doświadczenie kobiece

W swoich badaniach często odwołuje się do koncepcji „geopoetyki”, analizując jak konkretne miejsca (zwłaszcza beskidzki krajobraz dzieciństwa) kształtują wyobraźnię twórczą. To połączenie osobistego doświadczenia z teoretyczną refleksją stanowi o sile jej prac naukowych. Obecnie przygotowuje monografię poświęconą roli pamięci miejsca w literaturze współczesnej, która ma ukazać się w przyszłym roku.

Twórczość poetycka Lebdy

Poezja Małgorzaty Lebdy to unikalne połączenie autobiografizmu, ekologicznej wrażliwości i beskidzkiego folkloru. Jej wiersze, często inspirowane dzieciństwem spędzonym w Żeleźnikowej Wielkiej, tworzą spójny świat poetycki, w którym natura nie jest jedynie tłem, ale aktywnym uczestnikiem ludzkich losów. Lebda wypracowała charakterystyczny styl – oszczędny w słowach, ale gęsty od znaczeń, gdzie każdy wers przemyślany jest z chirurgiczną precyzją.

Charakterystyka stylu pisarskiego

Styl Lebdy wyróżnia się kilkoma kluczowymi cechami:

• Oszczędność języka – minimalizm słowny przy maksymalnej głębi znaczeniowej
• Prozaizacja wiersza – częste wykorzystanie elementów prozy poetyckiej
• Animizacja przyrody – lasy, rzeki i zwierzęta stają się pełnoprawnymi bohaterami
• Autentyzm doświadczenia – wiersze przepuszczone przez filtr osobistych przeżyć

Jak zauważa krytyk Roman Honet, „Lebda buduje świat dotykalny, wiarygodny, idący w ślad i w sukurs naszemu życiu”. Ta materialność języka współgra z duchowym wymiarem jej poezji, tworząc unikalną jakość artystyczną.

Tematyka wierszy

W twórczości Lebdy wyodrębnić można kilka powracających motywów:

Szczególnie ważnym wątkiem jest ekopoetycka wrażliwość, przejawiająca się w postrzeganiu przyrody nie jako dekoracji, ale partnera w dialogu. Jak pisze Lebda w wierszu „Granica lasu”: „las od północy podgryza mur wydaje dźwięki” – to przykład jej charakterystycznego ożywiania krajobrazu.

Inne pasje i aktywności

Poza literaturą i pracą naukową, Małgorzata Lebda rozwija kilka niezwykłych pasji, które stały się integralną częścią jej tożsamości. Fotografia artystyczna i sporty ekstremalne tworzą zaskakujące połączenie, pokazujące jak różne formy ekspresji mogą współistnieć w życiu jednej osoby. Jak sama mówi: „Góry i aparat fotograficzny to moje drugie języki, którymi opowiadam świat”.

Fotografia artystyczna

Lebda traktuje fotografię jako naturalne przedłużenie swojej twórczości poetyckiej. Jej prace, dostępne na stronie lebda.org, charakteryzują się:

1. Minimalistyczną kompozycją – podobnie jak w wierszach, Lebda w fotografii stawia na oszczędność środków wyrazu
2. Dialogiem z przestrzenią – szczególnie z krajobrazami górskimi i wiejskimi
3. Eksperymentami z materią światła – wiele jej zdjęć przypomina poetyckie impresje

Jak zauważają krytycy, jej fotografie to „wiersze zapisane światłem”, gdzie widać wyraźne wpływy badań nad relacjami słowa i obrazu. Szczególnie interesujące są cykle poświęcone beskidzkim pejzażom, które stanowią wizualny odpowiednik motywów pojawiających się w poezji.

Ultramaratony i taternictwo

Sportowe pasje Lebdy to nie tylko forma rekreacji, ale sposób na przekraczanie własnych granic. W 2018 roku podjęła wyzwanie przebiegnięcia całej Wisły – od źródeł do ujścia, co zajęło jej prawie miesiąc. W wywiadach podkreśla, że takie doświadczenia:

„Biegając po górach, uczę się pokory wobec przyrody. To lekcja, która później przenika do moich wierszy”

Wspinaczka wysokogórska stała się dla Lebdy nie tylko sportem, ale „sposobem na nawiązanie głębszej relacji z krajobrazem”. Jej doświadczenia w Tatrach i Alpach znajdują odzwierciedlenie w tomach takich jak „Granica lasu”, gdzie motyw wspinaczki staje się metaforą ludzkiego losu.

Wpływ pochodzenia na twórczość

Beskidzkie korzenie Małgorzaty Lebdy to fundamentalny element kształtujący jej poetycką wyobraźnię. Dorastanie w Żeleźnikowej Wielkiej na stałe wpisało w jej twórczość specyficzny rodzaj wrażliwości na przyrodę i wiejską codzienność. To nie tylko tło, ale żywy organizm, który oddycha w każdym wierszu – od zapachu jałowca po szum górskich potoków. Lebda czerpie z tego dziedzictwo pełnymi garściami, przekształcając osobiste doświadczenia w uniwersalne obrazy.

Beskidzkie korzenie

Dzieciństwo spędzone w beskidzkiej wsi odcisnęło na twórczości Lebdy niezatarty ślad. W jej wierszach odnaleźć można:

• Miejscową topografię – konkretne zakątki Żeleźnikowej Wielkiej stają się punktami orientacyjnymi w poetyckim świecie
• Ludowe wierzenia – splot chrześcijaństwa z przedchrześcijańskimi zabobonami tworzy unikalny klimat metafizyczny
• Rytm przyrody – pory roku dyktują tempo życia bohaterów wierszy
• Język lokalnej społeczności – gwarowe naleciałości nadają tekstom autentyczności

Jak zauważa badaczka Edyta Sołtys-Lewandowska, „wiara w zabobony, omamy, gusła zostaje zrównana z wiarą w Boga” w poezji Lebdy. To połączenie sacrum i profanum wyrasta wprost z beskidzkiego folkloru, gdzie świat realny przeplata się z magicznym.

Motyw wsi w poezji

Wieś w twórczości Lebdy to przestrzeń pełna napięć i paradoksów. Z jednej strony – arkadia dzieciństwa, z drugiej – miejsce naznaczone trudem i śmiercią. Poetka unika stereotypowego sentymentalizmu, pokazując:

1. Brutalność natury – śmierć zwierząt, walkę o przetrwanie
2. Skomplikowane relacje rodzinne – szczególnie z ojcem, który jest kluczową postacią w jej wierszach
3. Izolację kulturową – wieś jako mikroświat z własnymi prawami
4. Ekologiczną świadomość – głębokie zrozumienie wzajemnych zależności między człowiekiem a przyrodą

W tomie „Granica lasu” las staje się pełnoprawnym bohaterem – „czuje pustkę tego domu i próbuje się zbliżyć”. To charakterystyczne dla Lebdy ożywienie przyrody, które wyrasta z dziecięcego postrzegania świata, gdzie drzewa i zwierzęta są równoprawnymi uczestnikami zdarzeń. Wieś nie jest tu jedynie scenerią, ale aktywną siłą kształtującą ludzkie losy.

Najważniejsze publikacje

Twórczość Małgorzaty Lebdy, choć nieobszerna ilościowo, stanowi spójną i konsekwentnie rozwijaną wypowiedź artystyczną. Jej tomiki poetyckie, tłumaczone na kilka języków, przyniosły autorce uznanie krytyków i czytelników. Charakterystyczne dla Lebdy jest łączenie osobistego doświadczenia z uniwersalnymi tematami egzystencjalnymi, co nadaje jej poezji wyjątkową głębię. Każda kolejna publikacja to krok w rozwoju jej poetyckiego języka.

Tomik „Granica lasu”

Wydany w 2013 roku tom „Granica lasu” to przełomowe dzieło w dorobku Lebdy, które przyniosło jej szerokie uznanie. Zbiór ten, określany przez krytyków jako „poezja funeralna”, stanowi artystyczne przepracowanie tematu śmierci rodziców. Kluczowe cechy tego tomu to:

Tom został nominowany do Nagrody Poetyckiej im. K. I. Gałczyńskiego „Orfeusz” oraz Nagrody im. Bednarczyków, co potwierdziło jego wysoką wartość artystyczną. Leszek Żuliński pisał o tej książce: „To poezja, która nie boi się milczenia i pustki”.

Tomik „Matecznik”

„Matecznik” (2016) to kontynuacja i rozwój wątków podjętych w „Granicy lasu”. Tom ten został uhonorowany tytułem Krakowskiej Książki Miesiąca i uznany za najlepszy tom poetycki roku przez jury Nagrody Orfeusza. Jego wyjątkowość polega na:

1. Intymności narracji – wiele wierszy to monologi ojca skierowane do córki
2. Symbolice pszczół – owady te stają się nośnikiem uniwersalnych prawd o życiu i śmierci
3. Strukturze cyklu – tom tworzy spójną opowieść o relacjach rodzinnych

Aleksandra Byrska podkreślała w recenzji: „To poezja, która oddaje czytelnikowi fragment własnego doświadczenia, nie tracąc przy tym uniwersalnego wymiaru”. Szczególnie poruszające są wiersze takie jak „Maj: ogień I”, gdzie śmierć ojca zapowiadają niespokojne pszczoły obsiadające parapety. „Matecznik” potwierdził dojrzałość artystyczną Lebdy i jej umiejętność tworzenia wielowarstwowych tekstów poetyckich.

Małgorzata Lebda dziś

Obecnie Małgorzata Lebda kontynuuje swoją wielotorową działalność artystyczną i naukową, łącząc pracę literacką z aktywnością akademicką. Mieszka w Krakowie, gdzie od lat jest związana z Uniwersytetem Pedagogicznym, rozwijając autorskie projekty badawcze na pograniczu literatury i sztuk wizualnych. Jej dni wypełniają:

• Pisanie nowych wierszy – praca nad kolejnymi tomami poetyckimi
• Prowadzenie zajęć akademickich – dzielenie się wiedzą ze studentami
• Projekty fotograficzne – rozwój autorskiej strony wizualnej twórczości
• Ultramaratony i wspinaczka – nieustanne przekraczanie własnych granic

Jak sama mówi w wywiadach: „Żyję na pograniczu słów i obrazów, między uniwersytetem a górami. To napięcie daje mi energię do tworzenia”. Lebda pozostaje jedną z najbardziej rozpoznawalnych postaci młodego pokolenia polskich poetek, a jej twórczość wciąż ewoluuje, zaskakując dojrzałością i świeżością spojrzenia.

Obecne projekty artystyczne

W ostatnich latach Lebda skupia się na interdyscyplinarnych przedsięwzięciach, łączących poezję z innymi dziedzinami sztuki. Do najważniejszych aktualnych projektów należą:

1. Cykl fotograficzny „Ślady” – wizualna eksploracja tematu pamięci miejsca, prezentowany na wystawach w Polsce i za granicą
2. Projekt „Rzeka słów” – poetycki dziennik z ultramaratonu wzdłuż Wisły, łączący teksty i dokumentację fotograficzną
3. Współpraca z kompozytorami – tworzenie librett i tekstów piosenek inspirowanych beskidzkim folklorem
4. Rezydencje artystyczne – m.in. w Niemczech i Norwegii, gdzie bada relacje między krajobrazem a tożsamością

W przygotowaniu jest także nowy tom poetycki, który – jak zapowiada autorka – będzie „próba dialogu z tradycją ludowej spiritualsów w kontekście współczesnych wyzwań ekologicznych”. Lebda nieustannie poszerza granice swojej twórczości, pozostając wierna charakterystycznemu stylowi i tematom.

Plany na przyszłość

Artystyczne zamierzenia Lebdy na najbliższe lata obejmują kilka istotnych kierunków rozwoju:

• Monografia naukowa – pogłębione studium nad relacjami między poezją a fotografią dokumentalną
• Miedzynarodowy projekt literacko-biegowy – eksploracja dorzecza Dunajca poprzez poezję i ultramaratony
• Rozwój działalności edukacyjnej – warsztaty łączące twórczość literacką z ekologią i sportem
• Nowe tłumaczenia – poszerzenie obecności jej twórczości na rynkach zagranicznych

W wywiadzie dla „Tygodnika Powszechnego” Lebda zdradziła: „Marzy mi się książka, która będzie mostem między moim beskidzkim dzieciństwem a współczesnymi pytaniami o nasze miejsce w przyrodzie. Chcę, by to była poezja zaangażowana, ale nie dydaktyczna”. Te plany potwierdzają, że artystka wciąż pozostaje wierna swoim korzeniom, jednocześnie śmiało patrząc w przyszłość.

Wnioski

Małgorzata Lebda to postać, której uniwersalna twórczość wyrasta z bardzo osobistych doświadczeń. Jej poezja, naznaczona beskidzkim krajobrazem dzieciństwa i późniejszymi doświadczeniami ultramaratońskimi, tworzy spójny świat artystyczny. Interdyscyplinarność – łączenie literatury, fotografii i nauki – stała się znakiem rozpoznawczym jej twórczości. Lebda udowadnia, że lokalność może stać się punktem wyjścia do uniwersalnych rozważań o człowieku i przyrodzie.

Warto zwrócić uwagę na ewolucję jej stylu – od wczesnych, bardziej tradycyjnych tomików po dojrzałe projekty łączące poetycką precyzję z głęboką refleksją egzystencjalną. Jej twórczość to przykład, jak osobiste doświadczenia – strata rodziców, rozstanie, pasja do gór – mogą stać się materią sztuki poruszającej szerokie grono odbiorców. Lebda nieustannie poszerza granice swojej działalności, pozostając wierna podstawowym tematom: związkom człowieka z naturą i pamięci miejsca.

Najczęściej zadawane pytania

Jakie tematy dominują w poezji Małgorzaty Lebdy?
Lebda koncentruje się na autobiograficznych wątkach związanych z dzieciństwem w Beskidach, relacjach rodzinnych (szczególnie z ojcem) oraz tematyce ekologicznej. Jej wiersze często podejmują wątki żałoby i przemijania, ukazane przez pryzmat przyrody.

Dlaczego twórczość Lebdy jest tak silnie związana z Beskidami?
Dzieciństwo spędzone w Żeleźnikowej Wielkiej ukształtowało jej wrażliwość artystyczną. Beskidzki krajobraz, lokalny folklor i wiejska codzienność stały się fundamentem wyobraźni poetyckiej Lebdy, która w dorosłym życiu wciąż do tych doświadczeń powraca.

Jak sport wpływa na twórczość literacką Lebdy?
Ultramaratony i wspinaczka wysokogórska to dla Lebdy nie tylko aktywności fizyczne, ale sposób doświadczania świata. Sportowe wyzwania stały się źródłem refleksji nad ludzkimi możliwościami i relacją z naturą, co znajduje odzwierciedlenie w jej wierszach.

Co wyróżnia styl pisarski Lebdy na tle współczesnej poezji?
Lebda wypracowała oszczędny, ale niezwykle precyzyjny język, w którym każde słowo jest dokładnie przemyślane. Jej wiersze łączą konkret doświadczenia z uniwersalną refleksją, a przyroda nie jest tu jedynie tłem, ale aktywnym uczestnikiem zdarzeń.

Jakie znaczenie ma fotografia w twórczości Lebdy?
Fotografia to dla Lebdy drugi język artystycznej wypowiedzi, ściśle powiązany z pisarstwem. Jej prace fotograficzne, podobnie jak wiersze, eksplorują temat pamięci miejsca i relacji człowieka z krajobrazem, często nawiązując do beskidzkich korzeni artystki.